Hoe ga je om met boosheid? (Opvoedingstips voor ouders)

Sarah was een jaar of 8, toen we met de wagen ergens naartoe reden en ze tegen mij zei: “Mamy, heb je al gemerkt dat ik niet meer zoveel boos ben?”

Ik dacht daar even over na en vroeg haar: “Ja, dat is eigenlijk wel waar. Hoe komt dat?” “Nou mamy, jij bent niet meer zoveel boos”.

Oorzaken van boosheid:

Er kunnen duizenden redenen zijn waarom je kind boos is en dat kan het lang niet altijd goed onder woorden brengen. Als bewuste ouder ben je dus vaak aan het zoeken naar de oorzaak van eventuele frustraties en daarbij zien we 1 belangrijke oorzaak gemakkelijk over het hoofd. Wijzelf!

En dan bedoel ik niet het feit dat je stelselmatig weigert je dochter een paard te geven voor haar verjaardag of dat je zoon per se zijn kamer moet opruimen van jou.

Nee, ik heb het over het voorbeeld wat wij meegeven aan onze kinderen. Hoe gaan wij om met tegenslagen? Bewaren we onze boosheid voor grote, belangrijke zaken of beginnen we gelijk te tieren als er iets niet helemaal goed gaat in onze ogen? En nog belangrijker, hoe reageren we als we boos zijn op onze eigen kinderen?

Kinderen imiteren:

Kinderen zijn een soort wandelende spiegels en soms staar je regelrecht naar de eigenschappen van jezelf waar je het minst trots op bent. Of naar die eigenschappen van je eigen ouders waarvan je altijd gezworen hebt het heel anders te zullen doen. En dat is precies wat onze kinderen zien, het voorbeeld dat zij volgen.

Je kunt dus misschien niet alle frustraties bij je kind wegnemen, maar je kunt wel laten zien hoe zij het beste met die irritaties om kunnen gaan door het goede voorbeeld te geven.

Hoe omgaan met boosheid?

Om te beginnen: niet boos worden als zij boos worden. Emotie maal emotie is chaos in het kwadraat. Dat geldt voor jou, je kind, voor ons allemaal. Als je al nijdig bent en iemand ook nog eens zijn verontwaardiging over je heen stort is dat als olie op het vuur. Niet doen dus.

Dat is natuurlijk makkelijk praten. Probeer maar eens rustig te blijven en ferm maar begripvol te reageren aan het einde van een stressvolle dag, na ontelbare aanvaringen, terwijl het eten al een half uur geleden op het vuur had moeten staan…. niet te doen.

Als je zelf op het punt staat om je geduld te verliezen kun je het beste een time-out inlassen, een pauze. Kijk je kind recht in de ogen, leg uit dat je wat tijd voor jezelf nodig hebt om tot rust te komen en ga even iets heel anders doen. De was ophangen, een boek lezen of keihard meeblèren met je favoriete liedje. Zolang het maar duidelijk is voor je kind dat het hier om een pauze gaat.

Het is dus geen straf, waarbij je kind weggestuurd wordt (omdat het stout is) of in de steek gelaten (omdat je hem of haar niet meer lief vindt). Het is simpelweg een afkoelperiode, waarin jullie allebei even rustig kunnen worden voordat jullie weer bij elkaar komen.

Om daarna in alle kalmte te bespreken wat er gebeurd is, met ruimte voor elkaars gevoelens.  

Boosheid bij jezelf oplossen:

Maar ook indirect kun je het ongenoegen van je kind beïnvloeden. Misschien reageer je, zonder dat je het zelf door hebt, vaak en snel geïrriteerd. Niet alleen richting je kind, maar in het algemeen. Wellicht ervaar je in het dagelijkse leven veel frustratie, voel je onmacht. En uit zich dat in ergernis, of zelfs kwaadheid.

Als je boos bent is je aandacht vaak bij de buitenwereld, en niet naar binnen gericht. Het kan zo als een bliksemafleider fungeren want; zolang je boos bent op iets of iemand anders neem je zelf geen verantwoordelijkheid.

En wat zijn hier de gevolgen van voor onze kinderen?

Iedere keer dat wij moeite hebben met accepteren dat dingen zijn zoals ze zijn (bijvoorbeeld omdat we niets hebben gedaan om de situatie te veranderen), zien onze kinderen dat. Iedere keer dat we chagrijnig zijn omdat er één dingetje is fout gegaan in plaats van vrolijk te zijn omdat we eigenlijk een heel leuk leven hebben, zien onze kinderen dat.

Boosheid oplossen bij je kind kan dus betekenen dat je eerst aan de slag moet met je eigen geprikkeldheid. Toen mijn dochter aangaf dat zij minder vaak boos was omdat ik minder vaak boos was kwam dat heel hard binnen. Maar tegelijk gaf zij mij het mooiste compliment! Hoe fijn is het om te horen dat in je kracht gaan staan en je frustraties één voor één aanpakken zoveel positieve impact kan hebben?

Ik heb de wagen aan de kant van de weg gezet en haar een knuffel gegeven en bedankt.

Voor de mooie woorden maar ook voor haar hulp. Zij heeft mij alert gemaakt, op kleine dingen die anders voorbij zouden zijn gegaan of die ik als vanzelfsprekend zou hebben gevonden. Want kinderen merken meer op dan wij denken.

Ook al kunnen ze dat niet altijd onder woorden brengen.

Hoe ga jij om met boosheid bij je kind? En bij jezelf? Vertel het mij in de comments.