Hechte familiebanden; de basis voor toekomstig geluk

Een poos terug schreef ik dit op Instagram:

“De belangrijkste externe geluksfactor is menselijk contact. In elke samenleving zijn familiebanden en andere hechte relaties het belangrijkst, gevolgd door relaties op het werk en in de gemeenschap.”

Ik moest hieraan denken toen ik nadacht over het thema. Over hoe belangrijk familie is, en hoe belangrijk het is om een goede band met hen te vormen. En over onze rol als ouders daarin. Een warme, hechte band met je kind maakt je taak als opvoeder een stuk makkelijker en het is wel zo gezellig. Dus dat een hechte band met je kind belangrijk is dat weten de meeste ouders wel.

Maar hoe belangrijk, daar staan we niet altijd bij stil. En dat terwijl we er ons er wel vaak min of meer bewust van zijn dat de band die wij met onze eigen ouders hebben (gehad) een enorme impact heeft op hoe wij in het leven staan. Zoals de band met onze ouders ons gevormd heeft zo vormt de band met onze kinderen ook hun toekomst.

Onvoorwaardelijke liefde

Echte liefde is onvoorwaardelijke liefde. Maar als je dat van huis uit niet gewend bent dan is het moeilijk om daarop te durven vertrouwen. Je bent de leegte gewoon, niet de liefde. Die kinderen zullen later moeite hebben met hechting. En die zullen dan altijd op zoek gaan naar verbinding met andere mensen die ook een leegte voelen.

Als familie is het dus belangrijk dat warme gevoel mee te geven, en het vertrouwen.  Vertrouwen in het kind en in jezelf. Want wie een liefdevol stabiel thuis heeft (gehad), heeft minder zorgen en minder problemen met hechten. Die gaat ook buiten de familie om op zoek naar een partner die hetzelfde niveau van liefde kan geven als wat hij of zij gewoon is.

Veel bindingen = sterke volwassene

Hoe meer bindingen er zijn in de jeugd van een kind hoe sterker het als volwassene in het leven staat. Dat is nogal een verantwoordelijkheid als je er zo over nadenkt. En toch staan we er vaak niet dagdagelijks bij stil bij hoe al onze keuzes en woorden invloed hebben op het toekomstige geluk van onze kinderen. Veel ouders zijn meer met de korte termijn bezig. We doen wat natuurlijk voelt voor ons, wat we van huis uit gewend zijn. En later, dat komt later wel.

Gelukkig zoeken kinderen zelf van nature steeds weer naar die verbinding met hun ouders. Ze willen niets liever dan ons vertrouwen. Dus in die zin staan we al met 10-0 voor. En juist in een warme, hechte relatie is er ruimte voor fouten, misverstanden en mindere dagen. Zolang er sprake is van liefde en open communicatie kan ook een ouder-kindrelatie best tegen een stootje.

Herstellen kost tijd

Maar net als bij andere relaties is vertrouwen sneller verloren dan teruggewonnen. Iets kapotmaken kan al in een paar minuten. Maar iets weer opbouwen of herstellen, dat kan een half leven duren. Als het vertrouwen van een kind telkens weer geschonden wordt dan kan er geen hechting ontstaan. Dan breekt de verbinding af.

Een warm nest creëer je door steeds op zoek te gaan naar manieren om te bevestigen dat je jouw kind graag ziet. Dat leren ze echt door de herhaling. Herhaling, herhaling, herhaling. En o ja, herhaling. Dat bevestigen doe je niet door je kind te verwennen of te overladen met cadeaus maar door de liefdestalen toe te passen die voor een klik zorgen bij jou en je kind. En dit dan niet voorwaardelijk, maar onvoorwaardelijk. Dan maak je de sprong van verbinding naar liefde.

Tijd en aandacht

Een goede band kost tijd en aandacht. Maar vaak hebben we het zo druk dat er weinig tijd overblijft om bewust met de kinderen door te brengen. Je ziet je kinderen misschien wel de hele dag door maar hoeveel van die tijd ben je ondertussen nog 3 andere dingen aan het doen? En nu er steeds meer gecompliceerde of samengestelde gezinnen zijn wordt dat probleem alleen maar groter. Vaak is er dan wel een hoop afgebroken terwijl er weinig energie gestoken wordt in het herstellen van die hechting. Alle goede bedoelingen ten spijt zijn sommige kinderen haast wandelende agenda-items die tussen twee of meer Google-agenda’s heen pingpongen op zoek naar een gaatje. Maar voor echte verbinding is meer nodig. Kinderen hebben behoefte aan een diepe verbinding op zielsniveau. Aan een familielid waarbij je echt thuiskomt.

Spirituele familie

Familie en familiebanden hoeven trouwens niet gelimiteerd te zijn tot de fysische familie. Je kunt ook spirituele ouders of familie hebben. Een warm nest is dus niet gelimiteerd tot de geboorte-ouders. Dat kan ook bestaan uit een oma of opa, een tante of oom. Of een pleegouder, een adoptieouder, een buurman enz. Maar, er moet een vaste thuisbasis zijn! Als de thuisbasis steeds weer verandert kan een kind niet binden.

Tips om binding te creëren

Hoe doe je dat, verbinding zoeken met je kind? Elk kind is uniek en je hebt als ouder niet alles in de hand, maar er zijn belangrijke randvoorwaarden die je zelf kunt creëren om een goede band met je kind te kunnen opbouwen.

• Veel tijd met je kind doorbrengen, zeker als ze nog erg jong zijn. Dit is een lastige voor veel ouders. Van vaders wordt vaak verwacht dat ze ‘gewoon’ naar hun werk gaan en moeders voelen de druk om een carrière te combineren met het moederschap (en zorg voor familie, vrijwilligerswerk, hand- en spandiensten op school enz.). Maar trek je niets aan van de verwachtingen van de maatschappij. Ouder of verzorger zijn is een van de belangrijkste jobs die er is.
• Onvoorwaardelijke liefde, niet voorwaardelijk. Je kind moet weten en ook echt voelen dat het er mag zijn, precies zoals het is. Dat je hoe dan ook van hem of haar houdt. Dus ook als ze zich even niet zo goed gedragen of wanneer ze met een onvoldoende thuiskomen. Een vertrouwensband begint met dat een kind erop kan vertrouwen dat het altijd bij jou terecht kan.
• Inzetten van de Lazuli-liefdestalen. Probeer te achterhalen welke liefdestalen voor jullie als gezin het beste werken (dat kan per gezinslid anders zijn). Als je eenmaal weet wat de favoriete liefdestaal van jouw kind is kun je veel gerichter je liefde laten blijken op een manier die echt binnenkomt bij hem of haar.
• Liefdevol communiceren wat er in jou leeft en wat je intenties zijn. Er zijn zaken die je beter met je beste vriend(in) kunt bespreken maar dit wil niet zeggen dat je een gesloten boek hoeft te zijn voor je kind. Praten over je gevoelens is een complex gebeuren en de beste manier om je kind dit te leren is door zelf het goede voorbeeld te geven. Als je laat zien hoe jij je voelt, open je de deur voor je kind om ook jou in vertrouwen te nemen. En uitleggen waarom je de dingen doet zoals je ze doet helpt om het kind te laten zien dat je steeds het beste met hem/haar voor hebt.
• Bij het herstellen van vertrouwen: kleine stapjes. Het is lastig als je echt je best doet en er niets lijkt te veranderen of  je nog steeds niet terug bij af bent. Maar het is echt heel belangrijk om niet op te geven. Niet alleen zul je anders nog steeds het vertrouwen niet terughebben maar de verbinding zal nog verder afbrokkelen. En uiteindelijk zal je kind steeds meer blokkeren voor diepgaande connecties met andere mensen.
• Fysiek contact. Knuffelen, borstvoeding, een aai over de bol. Voor veel kinderen is lichamelijk contact een hele waardevolle liefdestaal. Eentje met een hele mooie bonus, namelijk oxytocine. Dit hormoon heeft veel positieve eigenschappen zoals bijvoorbeeld meer verbinding en vertrouwen tussen de mensen die elkaar aanraken. Houd natuurlijk wel rekening met wat jouw kind prettig vindt. Als hij of zij niet zo van het knuffelen is kun je misschien beter op zoek naar een andere manier om te laten merken dat je hem of haar graag ziet.

“De belangrijkste externe geluksfactor is menselijk contact.” Vergeet dus niet af en toe bewust te kijken naar alle manieren waarop we echt contact maken met ons kind. Geef ze die tijd en aandacht. Ik weet zeker dat je er zelf ook gelukkiger van wordt!

Vanuit mijn hart,

Eva

Durf jij 100% te gaan voor je eigen geluk en die van je kind?  Hoe doe jij dat dan? Vertel het gerust in de reacties.