Onverstaanbare liefde?

04 oktober 2016

Stel je eens voor: je bent op stap met iemand voor wie je diepe gevoelens koestert. Het is een perfecte dag, alles ‘klopt’.

Het weer, het eten, de muziek die op de achtergrond klinkt. Je voelt je intens gelukkig. Dus je kijkt de ander aan, glimlacht en zegt: “Ik zie je graag”.

Alleen, in plaats van dat hij of zij iets soortgelijks terug zegt blijft het ongemakkelijk stil. Niet eens gemompel dat de gevoelens niet (langer) wederzijds zijn. Gewoon helemaal geen reactie.

Misschien zei je het te zachtjes. Was je per ongeluk aan het mompelen. Je haalt diep adem en zegt luidop: “Weet je, ik hou echt zo ontzettend veel van je!”. Nog steeds geen reactie. He-le-maal niets. De ander kijkt je vertwijfeld aan.

Auch.

Moet je nu kwaad weglopen? De relatie verbreken, telefoonnummer blokkeren? Hem of haar rigoureus uit je leven bannen. Want deze persoon geeft duidelijk niets om jou. Toch?

Maar wat als die ander in feite gek op je is? Stapelverliefd. En jou dat ook dolgraag wil vertellen ware het niet dat, klein detail, hij of zij een totaal andere taal spreekt. Italiaans, of Japans of Swahili.

Oké, oké, het is niet heel waarschijnlijk dat je hele diepe gevoelens voor iemand kunt ontwikkelen zonder door te hebben dat de persoon in kwestie uit een volstrekt ander taalgebied komt. En toch komt het aan de lopende band voor dat we onze liefde communiceren op een manier die onverstaanbaar is voor onze kinderen, partner, familie en vrienden. Vaak zelfs zonder dat we ons daar bewust van zijn. Alleen hebben we het dan niet over spraak, maar over de talen van de liefde.

Misschien heb je er nog niet eerder bij stilgestaan, maar de manier waarop jij je liefde uit is heel persoonlijk en niet voor iedereen hetzelfde. Gary Chapman introduceerde hiervoor het begrip liefdestaal. Het zou bijvoorbeeld kunnen dat jouw liefdestaal (of een van jouw liefdestalen) ‘Cadeaus’ is. Misschien koop je elke week speciaal voor je partner zijn of haar favoriete chocola of kom je vaak thuis met een onverwacht presentje.

Of misschien is jouw liefdestaal wel ‘Lichamelijke Aanraking’; geef je jouw kind regelmatig een knuffel om te laten zien hoe lief je hem of haar vindt.

We gaan er dan meestal vanuit dat die ander wel begrijpt wat we daar mee bedoelen. Want chocola en knuffels, dat schreeuwt toch liefde?

Jazeker. Maar net zoals “ Minä rakastan sinua! ” pas iets gaat betekenen als je Fins spreekt, gaan die chocola en knuffels pas echt waarde krijgen als de ander diezelfde liefdestaal beheerst. Wat jij ziet als het ultieme bewijs van jouw liefde ziet jouw partner wellicht als een doodnormaal onderdeel van de weekboodschappen. En als de liefdestaal van jouw kind ´Gerichte Aandacht´ is, dan is een knuffel alleen soms niet genoeg.

Onhandig, zo´n relatie of gezinssituatie waarin iedereen een andere taal spreekt? Als iedereen stug zijn of haar eigen taal blijft spreken wel ja. Maar dat hoeft natuurlijk niet. Juist niet. Ga eens op ‘talencursus’ bij Lazuli. Als je elkaars talen leert spreken leer je elkaar (nog) beter kennen en ontdek je nieuwe manieren om te laten zien dat je elkaar leuk vindt. In het begin voelt het misschien wat onwennig, alsof je in een vreemd land rondloopt zonder ‘Wat & Hoe’- gids. Maar die fase van praten met handen en voeten gaat snel genoeg voorbij. Voor je het weet beheersen jullie elkaars talen genoeg om je verstaanbaar te maken. En wanneer dat gebeurt ontstaat er iets heel unieks.

Een nieuwe taalmix, jullie eigen unieke dialect.

Hoe ziet jullie dialect eruit? Is jullie liefde verstaanbaar? Vertel het mij in de comments!