Meer en meer ouders voelen een grote onzekerheid in hun manier van opvoeden.
Ze beseffen dat er iets niet klopt. Ze weten niet precies “wat” er niet klopt. Wat ze wel weten is wat ze NIET willen!
Velen willen niet de manier van opvoeding doorgeven zoals ze zelf ontvangen hebben.
“Nee ik ga niet zo doen als mijn moeder. Ik ga niet alles van mijn kinderen “controleren als een gek” en het moet zeker niet op mijn manier gebeuren. Nee want dan moet mijn kind “zijn” en zich “gedragen” volgens de wil van mij (en mijn moeder).
Nee ik ga niet panikeren als het niet verloopt zoals het in mijn hoofd is.
“Nee, ik ga ook niet doen zoals mijn vader en “mijn” kind meedogenloos straffen, zonder eerst te luisteren “waarom” (ik als kind dat toen gedaan heb).“
Maar….
bij de eerste beste situatie, dat je kind zich niet gedraagt zoals jij het zou willen, schiet je in paniek en ben je de controle kwijt. Je straft je kind en zet hem in de hoek of stuurt hem naar zijn kamer. Je wordt boos en vind dat je gelijk hebt. De zin, “wel denkt hij nu wel!” briest door je hoofd.
Je gaat in de zetel zitten.. je hoort je kind boos roepen tot in de living… “Jij luistert niet eens naar mij. Jij bent gemeen!”
Je voelt de woorden binnen komen en je ego zet zich scherp om nog meer vast te houden aan je gelijk. Je roept nog iets terug … net op dat moment dat je partner binnen komt. Je vertelt in geuren en kleuren wat je kind “mis”daan heeft.
Je verlangt nu niets liever dan dat je partner je gelijk geeft en wel direct! Want dat is wat het ego nu wilt namelijk: “gelijk” krijgen.
Indien je partner je gelijk geeft, dan zakt je boosheid en krijg je meer rust (ook is al is de relatie met je kind nog niet helemaal opgelost). Kinderen moeten immers luisteren naar hun ouders! (wat gedeeltelijk wel wat is en vanzelf ontstaat als er wederzijds respect is).
Geeft je partner geen antwoord of je geen gelijk… Ai dan gaat de strijd verder, want gelijk wil je en ga je krijgen!
Het wordt een heuse familiedrama. Nu komen de patronen van drie mensen naar boven. De situatie wordt bijgevolg ingewikkelder.
Het drama gaat door tot….
jij beslist om de vicieuze cirkel te doorbreken.
Je zegt bewust STOP tegen het drama dat zich voor je afspeelt.
Dat betekent dat je eerst STOP zegt aan de drama in JEZELF!
Je gaat naar een plek waar je even alleen kan zijn en je keert je aandacht van buiten naar binnen. Je komt met je aandacht letterlijk in je lichaam en gaat doorvoelen hoe je je voelt. Pff… verschrikkelijk gefrustreerd, je emoties gieren de bergtoppen af en je voelt je alsof je in een tsunami terecht bent gekomen. Zeg STOP tegen jezelf!
Je brengt je aandacht naar je ademhaling en ademt in en uit net zoals het ritme van een kalme zee met zijn eb en vloed. De zee wordt zachter, eb en vloed volgen mekaar harmonieus op en je aandacht komt geleidelijk in het middelpunt van je hart.
Je voelt plots de pijn van je kind, jezelf en eventueel je partner.
“Wat heb ik nu toch gedaan? Waarom reageerde ik zo?” aaah,het pijnlijk besef komt binnen. “OMG! ik reageerde net zoals mijn moeder toen mijn kind niet deed wat IK wou en om het probleem op te lossen, reageerde ik ook nog eens zoals mijn vader. Dan komt Mr. schuldgevoel eraan
“Had ik niet “ooit” gezegd tegen mezelf dat ik zo niet wou doen? OMG! ik ben verschrikkelijk. Ik ben geen goede ouder. Ik had het nog zo beloofd aan mezelf en aan mijn kind wanneer ik de eerste keer hem vast hield na de geboorte. Zo’n fragiel wezentje. Ik ging hard mijn best doen voor je. Oh wat moet ik nu doen? Je emoties gaan weer alle kanten uit. De razende storm komt terug in jezelf op.
Als je kritische bent, dan kan het zijn dat je jezelf nu meer afkraakt. De beste manier hiervoor is, je gedrag evalueren en dat dan op je identiteit plakken. “Ik heb dit gedaan, dus ik ben dat.”
Maar dat gaan we nu niet in het lang en breed uitschrijven. Ik hoop dat je ook hier een STOP/PUNT zet want het maakt de situatie alleen maar erger.
Wat velen doen in een conflict:
- conflicten uit de weg gaan;
- alles doen om direct terug vrede te hebben in huis;
- zichzelf wegcijferen om de ander zijn zin te geven;
- de ander vlug gelijk geven, om van de chaos af te zijn;
- wanneer je zogezegd wel luistert, je eigenlijk niet écht luistert maar vooral direct het woord wil nemen om je eigen mening te geven of om te reageren op de voorgaande zin;
- niet weten hoe je vragen kan stellen;
- niet weten hoe je vragen kan stellen vanuit een neutrale houding dwz los staan van alle emoties die er op dat moment rond je zijn;
- advies geven. (De ander begrijpt het advies niet of wil niet toegeven dat je gelijk hebt, want dat is het allerlaatste wat het ego wil);
- alles doen om gelijk te krijgen, ook al heb je geen gelijk!
- beslissingen nemen op basis van beperkende overtuigingen;
- geen onderscheid maken tussen welk patroon van jou is en welk patroon van de ander. Alles draait door mekaar en je ziet het bos tussen de bomen niet meer;
- je ziet de situatie al helemaal voor je… het wordt telkens erger en erger.
Wat wel te doen in een conflict:
- de confrontatie aangaan met jezelf en dan bepalen of je wel of niet actie onderneemt;
- kies voor vrede op korte en lang termijn en bepaal dan je actie;
- jezelf op de eerste plaats zetten en dan bepalen: “wat wil ik?”;
- kies of je gelijk wilt of geluk. Bepaal dan waar je je aandacht aan wil geven;
- leer écht luisteren naar je kind. Spreken is zilver, zwijgen is goud;
- leer doelgericht vragen stellen;
- reageer niet op emotie maar op de verbinding met elkaar vanuit het hart
- gebruik je ego positief, luister niet naar de negatieve praat en laat hem zeker niet de baas zijn. Laat je hart je leven leiden!;
- weet dat je altijd gelijk hebt, ook al heb je geen gelijk. Een nadenkertje ;-);
- zoek overtuigingen die je positief vooruit helpen;
- leer eerst jezelf goed kennen zodat je bij conflicten weet aan welk stuk jij nog kan werken en laten transformeren;
- kijk naar jezelf en je kind en visualiseer hoe jullie samen dit kunnen oplossen op een vredevolle, harmonieuze manier.
Terug naar het conflictverhaal:
Je gaat terug met je aandacht naar je ademhaling en laat je ademhaling terug het ritme van eb en vloed worden. Je VOELT, en gaat dieper INVOELEN. Je beslist: wat geweest is, is geweest. Hoe kan je deze situatie tot een goed einde brengen voor iedereen?
Hoe zou je het oplossen als ik niet mijn moeders of vaders gedrag zou imiteren.
Oh… ik zou eerst aan mijn kind vragen wat er in hem omgaat? Waarom hij dit of dat gedaan heeft? Ik zou dan kunnen ontdekken wat de reden is!
Oké laten we dit dan maar eens testen. Je stapt richting kamer van je kind en vraagt of hij klaar is voor een gesprek aan tafel. Je gaat nu LUISTEREN en opnieuw LUISTEREN. Je gaat empathisch luisteren maar blijft in verbinding met jouw gevoel, jouw grenzen, wat jij belangrijk vindt in het leven.
Dan vertel je wat jouw wens is voor je kind, in het Nu en in de toekomst.
Geef toe wat je verkeerd gedaan hebt. En geef tijd aan je kind om het voor zichzelf ook uit te maken of hij iets verkeerd gedaan heeft. Het kan zijn dat hij dat beseft, maar het kan ook zijn dat hij vindt dat hij niets fout gedaan heeft. Het zij zo! Wees een rolmodel geen tol-model (iemand met verwachtingen dat er iets/tol moet terug komen)!
Samen ga je een zoektocht aan naar de oplossing voor het nu en voor de toekomst.
Wanneer je tot een oplossing gekomen bent, ga je er duidelijke afspraken over maken.
Wanneer beiden terug in de stroom van het leven zijn, voel je rust in je lichaam.
Je mag eigenlijk wel fier zijn op jezelf. Je hebt het goed gedaan. Je bent een ouder met een oor voor de behoeften van je kind. Jouw kind hoef niet perfect te zijn maar wel gelukkig. En dit geldt ook voor jou, toch?
“Oef wat was ik weer aan het doen… Oh ja mijn mails checken of was ik de vaatwas aan het vullen?”
Ga je nu in de toekomst niet meer reageren zoals je ouders deden? Misschien niet, misschien wel.
Ga je nu in de toekomst elk conflict direct goed oplossen? Misschien wel, misschien niet…
Het hangt allemaal af van je bewustzijn op dat moment, je vaardigheden en je verbindingen vanuit je hart. En natuurlijk is het belangrijk dat je genoeg inspiratie hebt en creatief genoeg bent om het “anders” te doen.
Spiritueel groeien betekent ook aardse vaardigheden aanleren om je spirit uit te stralen.
Bij Lazuli gaat het er over dat je leert conflicten, harmonieus oplossen maar ook dat je groeit naar een hoger bewustzijn. je kan niet altijd alle conflicten in je leven vermijden, je kan wel leren om ze onvoorwaardelijk, vredevol op te lossen.
Hoe ga jij om met een conflict?
