Een snuifje Emotionele Manipulatie

Ik wacht binnen in het portaal van het zwembad van Brugge op mijn dochter Sarah, want ze was net klaar met haar zwemles.

Ik hoor een gesprek tussen een vader en een meisje van een jaar of 3 à 4.

‘Wil je op het vensterbankje zitten?’ vraagt de man. Het meisje knikt.
Het meisje wil op de vensterbank gaan zitten.

‘Mag dat wel?’ vraagt de vader aan haar, waarna ze verward terug kijkt naar papa.

Even later valt het ijzeren rek met reclamefolders, dat naast de vensterbank stond, om. Een immens lawaai weergalmd in het portaal.

Vader : ‘Zie je wel! wat heb je nu gedaan? Je gaat een klets op je poep krijgen.’

Het meisje begint te wenen. Is het nu omdat ze geschrokken is van het lawaai of van de impact van de val van het rek of van de woorden en de blik van haar papa?

De vader komt naar haar toe en wil haar troosten maar dat wil ze niet. Ze duwt hem weg.

Vader : ‘Wat is er? Ben je boos op papa?’ vraagt hij nu en terwijl wil hij haar schouders aanraken.

Kindje : ‘Ja!’ En opnieuw duwt ze hem weg.

Vader : ‘Allé huil maar een beetje, dat is goed voor jou. Kijk maar, de mensen kijken nu allemaal naar jou.’

Op dat moment dacht ik: ‘welke mensen? Ik sta hier alleen?’ Ik bladerde verder in het tijdschrift dat ik probeerde te lezen. Ik ga nu geen extra ogen aan dat kind geven en nog minder wil ik dat papa gelijk heeft.

Het kind weent nu nog luider en harder.

Vader : ‘Heb je zoveel verdriet? Ween maar eens uit… dat doet goed.’

Even later doet de vader alsof hij weg gaat: ‘Ik ben weg hé daaaaag’

Het meisje blijft zitten maar nu zit ze met haar voorhoofd tegen de radiator. Ze begint te hoesten en gaat op de grond liggen terwijl ze hard blijft huilen.

Even later komt de moeder toe in het portaal. Ze schrikt, loopt naar het kind toe en vraagt aan de vader: ‘Wat gebeurt hier? Wat is er met haar?’

‘Ach niets!’ antwoordt de vader ‘ze is moe, lastig en wil niet luisteren. Allé kom, we zijn weg hoor… daaaag…’

Het kind geeft een hand aan de moeder, staat op en gaat mee naar buiten.

Onderdeel van een vast patroon?

Zulke incidenten zien we allemaal wel eens gebeuren en misschien heb je ze zelf ook vaak meegemaakt. In de ogen van veel mensen zijn dit onschuldige gebeurtenissen.

Maar wat als het nu een signaal is, een onderdeel van voortdurende patronen die geïnstalleerd worden en die de verdere toekomst beïnvloeden? Met gevolgen op lichamelijk, mentaal en spiritueel niveau.

Het kind is erg geschrokken van het zien of het horen vallen van het ijzeren rek. Afhankelijk van het zintuig kanaal waarin ze op dat moment zit, zal het één of het ander; het visuele of het auditieve meer impact hebben gehad op haar gevoel.

Lichamelijke stress

Bij angst, stress of ingrijpende emotionele gebeurtenissen wordt ook het ademcentrum geprikkeld en gaat de ademhaling zich automatisch versnellen. Dat komt omdat de sympathicus van het autonoom zenuwstelsel in actie komt. De sympathicus oftewel het gaspedaal van je lichaam stelt ons in staat om te overleven bij naderend gevaar. Helaas maakt de sympathicus (zeker bij kleine kinderen) weinig onderscheid tussen gevaarlijke, levensbedreigende situaties en meer onschuldige vormen van stress. Je oerbrein schiet in gang, er komt adrenaline vrij en je hartslag, bloeddruk en ademhaling stijgen.

Pas als het stressmoment voorbij is, zal de ademhaling zich weer automatisch vertragen, in dit geval pas wanneer de mama er aankwam.

Extern-intern patroon

Kinderen in de peuter-kleuter fase zijn vooral met hun aandacht naar binnen gericht. Ze zijn vooral gericht op hun eigen behoeften en willen zichzelf eerst begrijpen. Ze zijn nog niet in staat rekening te houden met een ander. Wanneer de papa zegt: ‘Kijk maar, de mensen kijken nu allemaal naar jou.’ ontstaat iets onnatuurlijks bij het kind. In plaats van dat het kind de aandacht naar binnen kan brengen, wordt de aandacht naar buiten gestuurd. Nu kijkt het kind door de ogen van de buitenwereld naar zichzelf. Dat is heel moeilijk.
In de cursus Heart Communication leer je dat dit patroon: extern-intern is. Wanneer dit van jongs af aan regelmatig wordt meegegeven, gaat het kind meer en meer denken en beslissingen nemen vanuit de gedachte: ‘wat denken anderen van mij?’ Dit is natuurlijk geen gezond patroon want op die manier ontstaan er vele momenten in je leven waarbij je stopt om vooruit te gaan als je telkens rekening gaat houden met wat de maatschappij, de andere kinderen, of je werkcollega’s van je denken. Het zou ervoor kunnen zorgen dat je steeds gaat uitstellen om je passie naar buiten te brengen. Iemand zou wel eens kritiek kunnen geven?
Dat geldt evengoed voor het niet naar buiten brengen van je mening, waardoor je je waarheid niet kan uiten. Dat heeft dit kind ook meegemaakt. Op het moment dat de moeder vraagt: ‘wat is er?’ antwoordde de vader met ‘ach niets, ze is moe en lastig. Ze wil niet luisteren.’ Dat is een projectie van de eigen emoties en waarneming. Het kind is in dit geval niet gehoord en gezien. Haar werd niets gevraagd.

Hoesten als stopteken

Wanneer de vader ook nog eens emotioneel is gaan manipuleren, is het kind ook gaan hoesten. Christiane Beerlandt schrijft in haar boek ‘de sleutel tot zelfbevrijding’ dat hoesten staat voor:
‘Een stop, een opstand, een weigering om zò nog voorwaarts te gaan. Een alarmsignaal voor de buitenwereld: nu is het genoeg geweest, ik geef me over, doe me nu niets meer aan of de emmer zal overlopen…’

De papa heeft dit signaal zeker niet zo begrepen. Hij voegde er nog aan toe: ‘ik ben weg, daààg’ en gaf ook aanstalten om echt weg te gaan door naar de deur te lopen.
Grote kans dat papa dit doet omdat hij zich machteloos voelt. Er zijn heel wat ouders zowel papa’s als mama’s die stress krijgen wanneer kinderen emotioneel zijn. Ze gaan er dan alles aan doen om de emotie zo snel mogelijk weg te krijgen… zelfs door het inzetten van manipulatie. De ouder heeft nu gratis en voor niets het gevoel van ‘machteloosheid’ meegegeven aan zijn kind.

Wat zijn de gevolgen op latere leeftijd?

Afhankelijk van hoe vaak je zo’n situatie meemaakt kan er een patroon ontstaan. En juist dat soort patronen hebben een grote invloed op je als volwassene.
Het is goed mogelijk dat je ‘te veel’ rekening gaat houden met de mening van anderen, waardoor je niet je eigen mening naar buiten zult brengen.

Het hart is geraakt want je ouders zijn degenen waar je als kind afhankelijk van bent. Niet alleen voor de basisbehoeftes van eten en drinken, maar vooral ook voor veiligheid, geborgenheid, warmte en liefde. Dat vertrouwen is verbroken. Dit kan invloed hebben op latere relaties. Bijvoorbeeld doordat je moeite hebt om je helemaal te geven. Of doordat je onbewust steeds weer manipulerende mensen in je leven toelaat omdat dit ‘vertrouwd’ aanvoelt.

Het helingsproces

Het universum geeft ons gelukkig alle tijd om bij te leren. Wanneer je er klaar mee bent om aan te trekken wat je niet wenst zal je gaan leren hoe het wel kan. Je wordt elke dag wijzer en wijzer. Misschien volg je een cursus om anders te leren communiceren en je mening te gaan uiten. Om meer vertrouwen te krijgen in jezelf, het leven, en anderen. Of om meer je intuïtie te volgen en te leren luisteren naar jezelf. Waardoor je leven meer kleur krijgt en je geen angst meer hebt om zelfs je wildste dromen na te jagen.

De kracht ligt in het kind

Dit is wat ik wenste voor het kind op het moment dat het een hand gaf aan haar mama.
Kinderen kunnen twee belangrijke dingen leren: hoe het wel moet of hoe het niet moet. Op dat moment leerde ze het laatste. Ik stelde me voor hoe ze later erkenning en waardering zou krijgen voor het naar buiten brengen van haar waarheid. Ik stelde me voor wat ze nodig had om deze situatie te helen. Ik stelde me voor dat haar chakra’s terug ‘up and running’ waren. Ik geloof in de kracht van dat kind.
Hoe gemakkelijk dat ook is in zo’n situatie, het is niet aan mij om deze ouder te beoordelen. Elke ouder doet het beste met de mogelijkheden die ze hebben. Wat het wel deed met mij, was dat ik wakker geschud werd. Ik was vergeten dat niet iedereen dezelfde reis heeft afgelegd en dankzij deze situatie is mijn motivatie sterker dan ooit om verder te gaan met mijn werk om ouders/opvoeders te sensibiliseren om anders en bewuster met kinderen en volwassenen om te gaan.

Even later kwam mijn dochter toe in het portaal. ‘Mammie wat gaan we eten? ik heb reuze honger.’ We liepen naar de wagen, waar ze me uitgebreid vertelde hoe het water aanvoelde en welke zwemslag ze geleerd had. Haar aandacht was naar binnen…
Wil je ook leren kinderen begeleiden of coachen naar binnen… en tegelijkertijd jezelf helen?

Hoe ga jij om met manipulatie?  Waar wil jij jezelf nog in helen?  En waar voel jij je machteloos in?

Wil je een betere verbinding met je kind, partner? Onze cursus ‘True Heart Connection’ is vast iets voor jou. Mail je vragen of schrijf je in voor onze nieuwsbrief, dan weet je altijd als eerste wanneer de eerstvolgende cursus gaat plaatsvinden.